Oto podróż poetycka przez światy, obrazy, losy i sztukę. Poruszająca wyobraźnią i trzymająca się konkretu. Sensualna i rzeczowa. A przede wszystkim zanurzona w twórczości i tworzeniu. W poemacie spotykamy Katarzynę Kobro i Wacława Strzemińskiego, Fridę Kahlo i Diego Riverę, Camille Claudel i Augusta Rodina, a także Elinor Wylie Morton. „Mówię pochyloną cambrią” to oryginalny głos na polskiej mapie poezji.
Inne tytuły Autorki: „Miejsce na niebo” (1996), „Tatuaż z obłoków” (Świętokrzyska Premiera Literacka za 2001 r.), „Cień rzeki” (2004), „Płacz czajki. Wiersze i poemat” (2009), „Ja, o jednym imieniu” (2014) oraz poematy: „na śmierć zegarka przejechanego zimą przez samochód” (2008), „Na zdjęciu wciąż żyjemy” (2012, wyróżnienie w konkursie na najlepszą poetycką książkę XXXV Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu), „Ars moriendi, czyli poradnik czynności nieużytecznych” (2013) i „3 poematy” (2014). Zbiór esejów: „Poeta patrzy na kobietę” (2006).