„Miłość otworzyła trzecie oko na czole Diega,
oko wieczności."¹
Dzieciak w mężczyźnie. Obcy
kosmos surowych myśli
w zasięgu ręki brzuch
znad rozstawionych nóg,
czarne oko gra w białe litery
nienasycony popęd goni w kąt,
be, bez Fridy nieistniejący,
śmiertelny.
W poszukiwaniu sensu obnoszę
tors, czoło, ręce, węchem wchodzę
w mrok, w aleję czułych dotknięć,
w deszczu drżę, na dnie kołyski
śmierć liże, tli się
zapowiedź.
Uwalniam siebie od książki,
otwieram na nowo
moją opowieść.
Objęty
nieskończoną miłością
byłbym rozpoczęty
i zakończony w kobiecie.
Oddychałbym w niej uśpiony,
poza nią spad stromy.
_________________________________
¹ J.M.C. Le Clézio, Diego i Frida, s. 176, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010
Ilustracja: El Abrazo de Amor de el Universo, la Tierra (México), Yo, Diego y el Señor Xólotl - Frida Kahlo
Warszawa, 25-26 listopada 2014